"Άνθρωποι"

  ...Kαι ο χρόνος συνεχώς κυλά.Προχωρά αγέρωχος,αέναα στο σύμπαν.Και εμείς απλά ακολουθούμε,υπνωτισμένοι και στο τέλος τόσο κουρασμένοι,γιατί δεν είμαστε άφθαρτοι,μα έχουμε άφθαρτα όνειρα,και αυτά μας κρατούν ζωντανούς,και μετά το τέλος της ζωής μας.
  Πονάμε γιατί είμαστε άνθρωποι. Όσο και αν θέλουμε να λειτουργήσει η λογική,πάντα το συναίσθημα νικά!Γιατί; Γιατί είμαστε άνθρωποι...
  Αγαπάμε γιατί είμαστε άνθρωποι,και άνθρωπος εστί "ζώον κοινωνικόν".Αγαπάμε γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένοι....Φτιαγμένοι από σκόνη ονείρου παλαιά.. Γιατί το συναίσθημα πρέπει να μοιράζετε στο κόσμο...Αγαπάμε...Ναι αγαπάμε...Γιατί είμαστε άνθρωποι...
  Μα όσο μεγαλώνουμε τόσο ξεχνάμε...Ναι,ναι...Ξεχνάμε...Και ξεχνάμε γιατί πονέσαμε και πονάμε!
             Και τότε δεν είμαστε πια "άνθρωποι"...