"Ο δεκάλογος με τα θέλω"

1.Θέλω να ζήσω τη ζωή μου,όσο πιο έντονα γίνεται...
2.Θέλω να ταξιδέψω παντού...
3.Θέλω να πετύχω...
4.Θέλω να γίνω διάσημος...
5. Θέλω να ερωτευθώ...
6.Θέλω να αγαπήσω...
7.Θέλω να αγαπηθώ...
8. Θέλω να δοθώ...
9.Θέλω μια καλή ζωή...
10.Θέλω να φύγω μακριά...
               (Π.Μ)

"Όσα δεινά και αν βλέπεις,πάντα το καλό είναι στο τέλος του δρόμου"

   Εχτές πήρα τα αποτελέσματα των πανελλαδικών,με την ελπίδα πως κάπου έχω περάσει.Τίποτα όμως!Άδικο το σύστημα βλέπεις, ευνοεί άλλου είδους "ταλέντα".Δεν πήγα καν στο σχολείο μου.Όχι!Δεν ήθελα να γίνω βοράς στα στόματα των παλαιών "φίλων" (σκοπίμως έχουν μπει τα εισαγωγικά) και συμμαθητών,που με "δήθεν" λύπη και περισσή χαρά θα μάθαιναν για 'μένα.Όχι ότι δεν θα μαθευόταν,αλλά δεν ήθελα απλά κανείς τους να νιώσει τη χαρά του να με δει σε άθλια ψυχολογική κατάσταση.Ευτυχώς όμως ξέρω,πως έχω πολλά να δώσω ακόμα...κάνεις δεν έχει καταλάβει το πόσα μπορώ να καταφέρω!
   Τι είναι όμως αυτό το πράγμα μετά το λύκειο;Όλοι αλλάζουν,ή μάλλον δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό.Ένα μικρό δείγμα της κοινωνίας..."Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό".Φίλοι καλοί χάνονται,και η ζωή σου δείχνει για πρώτη φορά το άσχημο πρόσωπο της.Νιώθεις...Νιώθεις....Αυτό που νιώθεις δεν περιγράφεται με λέξεις.Πόνος...Πόνος όμως που σε κάνει πιο σκληρό,πιο καχύποπτο,κι έτσι και η λιγοστή παιδικότητα που είχες μέσα σου,σβήνει,πεθαίνει!
   Ξεχνάμε όμως κάτι.Τη δύναμη της αυτοσυντήρησης.Αυτή μας προστατεύει.Προστατεύει μα συνάμα σε αλλάζει.Κι έτσι κάποτε ξυπνάς και είσαι μια κινούμενη πέτρα με νοημοσύνη.Ένας σκληρός άνθρωπος!
Μην το κάνεις...Και πάντα να θυμάσαι...


                 "Όσα δεινά και αν βλέπεις,πάντα το καλό είναι στο τέλος του δρόμου"


                                                                                                                                                   (Π.Μ)

"1η Επαφή"

   Ειλικρινά δεν γνωρίζω τον λόγο για τον οποίο δημιούργησα αυτό το blog.Ίσως αυτή η έμφυτη ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία,τα ψυχικά βάρη που προστίθενται καθημερινά στις πλάτες μας,να με οδήγησαν σε τούτη τη πράξη.Δεν ξέρω...και απλά δεν με ενδιαφέρει να μάθω.Η ζωή είναι ένα μεγάλο μυστήριο,που δεν επιδέχεται λύση,και αν επιδέχεται.τότε μάλλον δεν είναι μονάχα μια!Δεν με ενδιαφέρει πόσοι θα το διαβάσετε,πόσοι θα γελάσατε κοροϊδευτικά, πόσοι μπορεί να σχηματίσετε την "χ" γνώμη για 'μένα....Είναι κάτι που με τα χρόνια το ξεπέρασα εδώ και χρόνια,γιατί ζήτησα από τον εαυτό μου,την αλήθεια,και πήρα απάντηση που έψαχνα.Μπορεί αρχικά να μην μου άρεσε,αλλα στην συνέχεια την αγάπησα την "αλήθεια μου"...Αγάπησα τον ίδιο μου τον εαυτο,γιατί τελικά είναι το μόνο πράγμα που μας ανήκει πραγματικά.

   Αυτό λοιπόν θα είναι το πρώτο δίδαγμα: "Αγάπα τον εαυτό σου,γιατί είναι το μόνο πράγμα που σου ανήκει πραγματικά"

                 Σήμερα ξεκίνησε μια νέα μέρα....Σήμερα ξεκίνησε μια νέα ζωή... Κάτι έφυγε,μα κάτι νέο θα'ρθει....

                                                                                                                                           (Π.Μ)