"Χλωμή Μάγισσα"

Κάθομαι κάτω από το φώς, 

το φως της πανσελήνου,

γύρω από είδωλα,μαύρα φαντάσματα

μιας σκοτεινής,πληγωμένης ψυχής...

                      της δικής μου...

Μόνος μου.παγιδευμένος σε κατάρες,

κατάρες της Χλωμής Μάγισσας,

καταδικασμένος να περνώ

κόκκινες κλωστές του πάθους

στου έρωτα την ανέμη

μα όχι του δικού μου.

Γύρω από είδωλα,μαύρα φαντάσματα

μιας σκοτεινής,πληγωμένης ψυχής...

                      της δικής μου...

Κάτω από το φως της πανσελήνου,

μόνος και καταδικασμένος

να μην ακούω το σονέτο του έρωτα...

Μόνος και καταδικασμένος,

μέσα σε σιωπή που με τρομάζει,

γιατί η σιωπή ξεφωνίζει την αλήθεια δυνατά.

Γύρω από είδωλα,μαύρα φαντάσματα

μιας σκοτεινής,πληγωμένης ψυχής...

                      της δικής μου...

Και έτσι είμαι ακόμη μόνος

κάτω από το φως της πανσελήνου.

Γύρω από είδωλα και φαντάσματα μαύρα,

τις κατάρες της Χλωμής Μάγισσας...

Γύρω από είδωλα,μαύρα φαντάσματα

μιας σκοτεινής,πληγωμένης ψυχής...

                      της δικής μου...

(Π.Μ)