"Της Ράνιας τα λόγια..."

"Θα μπορούσα να κλάψω...Να κλάψω δυνατά και ασταμάτητα για όλα αυτά,αυτά που νιώθεις,για τις αλήθειες που λες,γιατί τις πιστεύω και τις ένιωσα στη ζωή μου,μα τις ξεπέρασα.Αυτό θα κάνεις  και 'συ,θα κρατάς μόνο τα καλά,και προπάντων θα κρατάς πρόσωπα που αξίζουν,όχι για να είναι δίπλα σου,αλλά για να 'σαι 'συ δίπλα σ'αυτους,και  να μαθαίνεις τι θα πει φιλία,αγάπη και προσφορά.Όταν το κατάλαβα ένιωσα τόσο ευτυχισμένη,που δεν με ένοιαζε τίποτα,δεν είχα γίνει σκληρή,απλά ήξερα την αλήθεια!Είχα ανθρώπους που πίστευαν σε 'μένα με αγάπη και αφοσίωση...και τους έχεις και 'συ,ψάξ'τους,είναι εκεί που δεν τους βλέπεις.Έχεις ταλέντο στα λόγια...Εκμεταλλεύσουτο...Ίσως αυτό είναι που πρέπει να κάνεις στη ζωή σου.Γράψε κάτι και βάλε μέσα του όλο σου το πάθος,και δες εσύ ο ίδιος πρώτα τι μπορείς να καταφέρεις και μετά όλοι οι άλλοι!...Εγώ πιστεύω σε 'σενα!"
  Είχα καιρό να ακούσω λόγια τόσο αγνά να βγαίνουν από το στόμα καποιου.Ήταν ένα ακόμα φως που με έλκυε να παίξω μαζί του,μια ακόμα ψυχή,με βιώματα κοινά,μα πιο ώριμη από 'μένα....Ήξερε...Ναι ήξερε,και 'γω απλά άκουσα και αφουγκράστηκα τα λόγια "της σοφής γυναίκας".


     Σ'ευχαριστώ! 


                                                                                                                 (Π.Μ)