Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

"Το παιδί που μεγάλωσε γρήγορα"

   Κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν με άστρο.Άνθρωποι φωτισμένοι,ευλογημένοι από δύναμη ανώτερη,με δυνατότητες πολλές...Κάποιοι από αυτούς έλαμψαν στο πέρασμα του χρόνου...Κάποιο άλλοι απλά έσβησαν...Και η ζωή απλά συνεχίστηκε!
   Κάποτε,πολλά πολλά χρόνια πριν γεννήθηκε ένα παιδί...Οι μοίρες το ευλόγησαν με χαρίσματα πολλά,μα το μονοπάτι της ζωής του να 'ναι δύσβατο,πόνο και δάκρυα γεμάτο,μα το αστέρι του φωτεινό. Πριν ακόμα γεννηθούμε ξέρουμε τι μας επιφυλάσει η μοίρα,έτσι το ήξερε και αυτό.Μα είχε θέληση για ζωή,ήθελε να γεννηθεί και να τα γευτεί όλα!Δεν φοβόταν,όχι δεν φοβόταν,ήθελε να τα ζήσει όλα.Κι έτσι του δόθηκε η ευκαιρία.
   Άγγελοι το έφεραν στη γη,με πόνο βαρύ και αβάσταχτο,γιατί ξέραν,μα αυτό χαμογελούσε...Ω ναι!Χαμογελούσε!Χαμογελούσε,και το χαμόγελο του φώτιζε τους ουρανούς,καθώς η φύση γιόρταζε τον ερχομό του.Και αυτό χάρηκε γιατί νόμιζε πως της μοίρας οι γραφές θα άλλαζαν,και πως αυτός ο κόσμος είναι τόσο καλός και όμορφος...
   Και τα χρόνια περνούσαν,και το παιδί μεγάλωνε,μα μαζί με την ηλικία χανόταν και η ελπίδα πως όλα θα αλλάξουν...Θέλησε να γευτεί το κόσμο.Ναι, αυτή ήταν η μεγάλη του επιθυμία.Μα η μοίρα τον προστάτεψε.Του δείξαν μόνο τα καλά,και κρύψαν όλο το κακό μέσα σε ένα κουτί.Ήταν τόσο εύθραυστο παιδί βλέπεις,που δεν θα το άντεχε!
   Και κάποτε,όταν ακόμα ήταν μικρό,το άστρο του έσβησε...Βλέπεις είδε τελικά όλο το κακό του κόσμου και δεν το άντεξε...Το παιδί είχε γίνει πια ένας ακόμη,απλός και χωρίς όνειρα ενήλικας!

2 σχόλια:

  1. δεν υπαρχει μοιρα. ολα ειναι σχετικα και μεταβλητα. ειναι στο χερι καθενος να επιλεξει τη ζωη και τα ονειρα του. το αν θα εισαι απλος, ενας ακομα αναμεσα στο πληθος ή ξεχωριστος, ειναι στο χερι σου [και καθενος δλδ].

    τις επιλογες σου τις οριζεις εσυ. το ξερεις καλα.

    κι αν πιστευεις πως μοιρα υπαρχει, εγω θα σου πω "συν Αθηνά και χείρα κίνει" και σε απλα ελληνικα "μην τα περιμενεις ολα απο τους Θεους κι απο τη μοιρα". θαρρω πως στο εχω ξανα πει καπου, καποτε, καπως αυτο...

    κι οντως, το να ζεις διχως ονειρα ειναι θλιβερο. να προσεχεις να μη μεινεις διχως ονειρα, να προσεχεις να μην τα σβησεις εσυ ο ιδιος. ξερεις, κι αυτο μπορει καμια φορα να συμβει.κατα λαθος συνηθως. λαθος εκτιμησεις. μπερδευουμε τα ονειρα μας. νομιζουμε οτι ειναι μεγαλα κι εμεις μικροι για να τα εκπληρωσουμε. νομιζουμε οτι θα εκπληρωθουν στο μελλον ενω εμεις τα θελουμε στο παρον.πιστευουμε πως ειναι για μας, μα ειναι αλλωνων.παλευουμε γι αυτα και ενιοτε συνειδητοποιουμε οτι ποτε μας δεν τα θελαμε πραγματικα...

    παραδειγματα βγαλμενα απο τη ζωη.
    ομορφη αναρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ομορφη και "σκληρη" η αναρτηση σου.Θα διαφωνησω στο οτι υπαρχει προκαθορισμενη μοιρα οπως το θετεις.
    Προσωπικα πιστευω στην υπαρξη μιας αποστολης του καθενος μας σε αυτη την ζωη .Αυτο αλλοι το λενε μοιρα -μονο που κανεις δε γνωριζει για πιο λογο βρισκεται εδω και τι προκειται να κανει.
    Επισης επειδη ειμαστε flesh and bones και οχι cyborgs προγραμματισμενα δεν μπορει να προδιαγραψει κανεις τι θα νιωσεις,τι θα κανεις ,πως θα αντιδρασεις.Ισως υπαρχουν καποιες δομες που εκει κινουμαστε αλλα οι κυριαρχοι του παιχνιδιου ειμαστε εμεις.

    Οπως συνηθιζω να λεω τα ονειρα τελειωνουν οταν θελουμε εμεις και οχι οταν μας το επιβαλλουν .Τα ονειρα σου για καποιους λογους δε μπορεις να τα ακουσεις αλλα αυτο δε σημαινει πως απουσιαζουν ...
    Την μεγαλη αληθεια την εγραψε το κοριτσι πριν απο μενα .Να ζεις αυτα που ειναι δικα σου και οχι αυτα που νομιζεις ή αυτα που σου εχουν εμφυτευσει.Δεν εισαι το μεσο που καποιοι θα εκπληρωσουν τους κρυφους τους ποθους και τις χαμενες επιθυμιες.Ζησε για σενα ,αδιαφορωντας για ολα τα αλλα γτ αν χαθεις καποια στιγμη μεσα σε αυτη δινη (κυριολεκτικα και μεταφορικα) το μονο που θα μεινει ειναι η φραση "Πολυ καλο παιδι!".Εσυ θα εχεις τελειωσει και ολοι αυτοι θα ειναι στην μακαριοτητα τους .Αξιζει αραγε μια τοσο κοινη διαπιστωση αυτο το τιμημα;

    Σε κλεινω με αγαπημενους στιχους απο Πυξ Λαξ...

    Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;

    Σαν τα καράβια φαίνονται τη νύχτα τα νησιά
    σταματημένα μεσ' στην μέση του πελάγου
    Έχει η ανάσα τους μια γεύση, μια γεύση απ' τα παλιά
    που αναστήθηκαν με κόλπα κάποιου μάγου
    Εσύ δεν ήσουνα που μίλαγες για ιπτάμενες στιγμές;
    Εσύ δεν ήσουνα που έκλαιγες γι' αγάπη;
    Εσύ δεν έλεγες «οι άνθρωποι δε θέλουν διαταγές
    από ανθρώπους μηχανές στο ρόλο του προστάτη»;

    Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
    μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία
    Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
    μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία

    Εσύ δε μ' έμαθες ν' αφήνω να μακραίνουν τα μαλλιά;
    Στα παλιατζίδικα τα ρούχα σου ζητούσες
    Γιατί η αξία που μέσα μας φωλιάζει πιο βαθιά
    είναι η ελεύθερη ζωή που ήθελες να ζούσες

    Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; απάντησε μου
    Μέσα στη γυάλα τελειώνει το νερό
    Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; απάντησε μου
    Ή παραμένει πάντα μαύρος ο βυθός;..

    Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
    μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία
    Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
    μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή